سه چیزمرا ازبین می برد

دراین روزها سه چیز دارد مرا ازبین می برد، معلوم نیست که تا چه وقت ادامه خواهد داشت وزجرکش خواهد کرد. اول :لشکر وحشی و نااسلام داعش با اعلامیه دادنهایش که خودرا نماینده تمام مسلمانان جهان می داند و این وحشی گریهایش که امروز هم عکسهایی ازخراب کردن اماکن مقدس شیعیان و سنیها توسط این لشکر وحشی شده بود را دیدم. و دومین ترسم  که ازاولی بیشتر است درگیریها بین دانشجویان دانشگاه کابل است که سه چهارنفری ازبین رفته و دهها دانشجوی دیگرهم زخم برداشته اند که دست آخر منجربه تعطیلات تقریبا یک ماهه تمام دانشگاه های کشور گردید. سومی هم مسله گنگ ولعنتی انتخابات است که اصلا معلوم نیست به کجا خواهد کشید و ازهرچه دمکراسی و رای دادنهای مردم می گویند ، بدم می آید. کم کم امید واریهایی که به آینده کشورم داشتم ، رو به کم رنگی می رود . خدایا خودت به داد مردمم برس . طاقت دیدن ازبین رفتن بیشتر وطنم را ندارم.
واین هم فریاد دلم

                چشم من بیا منو یاری بکن / گونه ها م خشکیده شد کاری بکن
                غیرگریه مگه کاری میشه کرد ؟ / کاری ازما نمی یاد، زاری بکن